De band Domino & Co is een perfect voorbeeld van hoe corona ons niet alleen maar ellende heeft opgeleverd. De vijf Groningse liefhebbers van Fats Domino bedachten, onder leiding van Bas de Jager, in de lockdown-periode hoe ze hierna weer samen konden gaan optreden.

Gezien de ellendige periode waren ze er al snel over uit dat hun optredens en muziek opgewekt, blij en optimistisch moest zijn. Met nummers van voornamelijk Fats, gaat dat ze zeker lukken.

Het Enkhuizer jazzfestival is een van de weinige plekken of misschien wel de enige plek, waar je mensen kunt uitnodigen voor bubbels en een swingtrio. Bubbels is dit jaar onze nieuwste aanwinst als het om locaties gaat en aan het Harry Kanters Trio (met naast de naamgever, Coos Swagerman en de Zweed Björn Ingelstam) om deze swingmuzikaal te ontmaagden.

Laat dat maar aan deze ervaren rotten over, die hun sporen hebben verdiend en nog steeds verdienen in meerdere bands en met diverse solo-optredens. Alleen Harry treedt al bijna dagelijks op met (en zonder) verschillende formaties in Nederland, Duitsland en België. Ingelstam tourt verder Europa in voor optredens en Coos schopte het al tot diverse tv-optredens in ons land.

Jonny Boston is met recht een ‘boss’. Dat is hij al een tijdje, vanaf het moment dat hij op zijn vijftiende in het Midden Oosten tourde. Op zijn achttiende ging hij met de Max Collie Rhythm Aces op tournee en na zijn muziekopleiding volgde er nog een hele rits aan bands, waaronder Phil Mason’s New Orleans All Stars en King Pleasure & the Biscuit Boys.

Tegenwoordig is de Brit woonachtig in Nederland en heeft hij zijn leven gewijd aan Jezus Christus. In ons land verzamelde hij enkele van onze betere jazzartiesten (op dit moment gaat hij met Gert-Jan Scherff op piano, Pierre Dunker met de contrabas en drummer Tom Nieuwenhuijse) bij elkaar en ging hij weer op tournee, waar hij tot op de dag van vandaag laat zien dat hij nog steeds de Jonny de ‘Boss’ is. De Boss wordt dit festival ook nog bijgestaan door zangeres Christie.

Je kunt het Tijn Trommelen Quartet als een boyband beschouwen. Met zijn muziek en die van Tomek van Leeuwen (op de bas), pianist Jacob Bedaux en sax-speler Frank Groenendijk, hoopt Tijn jongeren te bereiken en jazzmuziek van zijn oubollige imago af te krijgen. Als zoon van de oud-voorzitter van het jazzfestival in Breda weet hij waar hij het over heeft. 

Bereid je dus voor op een (swing jazz) feestje, zowel op zaterdagmiddag op het Weeshuisplein als ‘s avonds tijdens de Kroegentocht. Hopelijk hebben de mannen tijdens de middagsessie genoeg calorieën verbrand, want het wordt proppen in de kleine ‘Dub’ met een kwartet op het podium en een tienvoud aan gillende tienermeisjes.

Met de Mama Shakers noemen we één van onze hoofdacts van het festival dit jaar. ‘De Jonge Wilden uit Parijs’ worden ze genoemd. Elke woord hiervan is van toepassing (met de kleine kanttekening dat frontvrouw en trompettiste Angela Strandberg als import beschouwt moet worden) in de Stad van de Liefde.

Deze temperamentvolle Zweedse formeerde in de Lichtstad met een viertal bandleden de Mama Shakers en voorzag hierin muziek van de Roaring Twenties van een jeugdig elan. 

We gunnen hun én de bezoekers een debuut in Café Bok, maar niet zonder risico’s. Met het lage plafond en de aankleding van het schipperscafé bestaat er een kans dat de energieke Angela in de loop van de avond een modelbootje van het plafond of een straatnaambordje van een steunbalk kopt. Ze kunnen de concurrentie aangaan met de dj’s in het Stationscafé.

Op zondag is er, na hun debuut in Café Bok tijdens de Kroegentocht, meer beweegruimte voor de Shakers. Daar laten zij het water in de Oude Haven klotsen door de schuddende steigers rondom Brouwerij De Werf, waar zij de hele middag te horen zijn.