Mr. Boogiewoogie; dé expert in stomende en zweterige Swing…. Geintje, maar we hebben wel je aandacht. Het zou een makkelijke pubquizvraag zijn om te vragen welke genre deze gleufhoeddragende muzikant met zijn karakteristieke sik ten gehore brengt.

Hoewel, in 2010 werd hij verkozen tot de Beste Blues pianist van Nederland in 2010 en in 2005 was hij zelfs de beste van Europa. En je weet het; een whiskey wordt alleen maar beter als het langer rijpt. Dat blijkt onder andere uit het feit dat hij later, in 2017, de Dutch Blues Challenge won.

Bezoekers van zijn optredens krijgen haast medelijden met het ivoor, als het onder handen genomen wordt door de energieke pianist. En in zijn ruim veertigjarige carrière kwamen die uit de Verenigde Staten, Canada, Engeland, Frankrijk, Duitsland, België, Spanje, Polen en Corsica (je weet maar nooit wanneer inwoners van de laatste zich af willen splitsen van de Fransen). 

Wij hadden dit genoegen ook al enkele malen in de voorbije jaren, maar verwelkomen hem graag opnieuw op zaterdagmiddag.

Ooit vatten we het geweldige idee op om op een koude festivalochtend met een aantal bandjes op stoomscheepjes de Enkhuizer haven binnen te varen. Prachtig op een zomerse ochtend (zoals we hopelijk ook vandaag), maar een zware beproeving voor muzikanten met verkleumde vingers en bibberende lippen. Maar op één boot werd het instant zomer; die waar de jongens van Gumbo Night er een feestje van maakten.

Het botenidee hebben we laten varen, maar dat we Gumbo Night terug zouden vragen stond vast. En dat is gelukt. Zaterdag staan zij als afsluiter langs de drukke kade van de Dijk, daar waar ze wat jaartjes geleden de zomer aan wal brachten.

Het is de naam van het vliegtuig waarmee Charles Lindbergh als eerste non-stop de Atlantische Oceaan overstak. Non-stop is waar wij ook voor gaan, maar dan wat Swing, Blues en Spirituals betreft. Oké, af en toe mogen de bandleden een kleine pauze nemen om op te laden, maar hou de beentjes in beweging en de heupen soepel.

Samen met de Mobiele Eenheid en het duo Jansen en de Vries, rouleren zij zaterdagmiddag van terras naar terras rond het Sint Jansplein. St. Louis wint het St. Jan voor zich.

Tussen de energieke optredens van de Mobiele Eenheid, de Spirit of St Louis en de OhnO! Jazzband, is wat rustigere Blues van het duo (Joost) Jansen & (Alexander) de Vries op zaterdagmiddag best rustgevend. Maar laat je niet bedriegen door hun alledaagse achternamen. Hun muziek is niet zo alledaags. 

En wie uitgaat van een duo komt al genoeg bedrogen uit. Want het duo komt als kwartet, aangevuld met Peter ten Wolde en Paulus (in het dagelijkse leven bekend met de achternaam van den Berg, maar voor de kenners is het noemen van zijn voornaam voldoende voor een must see-gevoel). 

Ze zijn niet naar het Enkhuizer Sint Jansplein gekomen als intermezzo van de voorgenoemde acts. Het kwartet speelt, zoals ze zelf zeggen, ‘some good old hipshaking music’) maken en zullen aan Enkhuizen hun kwaliteiten met vette grooves en slepende tunes laten horen. 

En ze zijn van de lange adem, want ’s avonds gaan ze vrolijk door in het aangrenzende café De Enckhuyser. Ze zijn er nu toch.

Een drie uur durende trip met jazzy beats en pompende blaasklanken. Of het nu Jazz, Blues of moderne Popmuziek is; de BRASSOciety knalt het allemaal door je gehoorgang.

Zorg dat je genoeg eet en drinkt met hun in de buurt, want je weet nooit hoe lang het duurt voordat de rust op straat wederkeert.

Rond het Sint Jansplein kiezen we dit jaar voor een nieuwe opzet. Om nog wat meer schwung aan deze locatie te geven hebben we de Mobiele Eenheid opgetrommeld. Deze komt met twee man.

Het komische duo verplaatst zich al trommelend met een Van der Lely driewielbromfiets uit 1967 of met een Spijkstaal elektro-kar uit de jaren zeventig tussen de terrassen en brengen zo een vleugje Oerol en een snufje Karavaan naar de Haringstad.

Een band die bijna alle edities van het festival meemaakte, naast de Freetime, is de Herringtown Jazzband Het wordt dus een feest der herkenning Tussen Twee (oude) Havens waar beide jazzbands op leeftijd zaterdagmiddag het havenvolk in hun stad verwelkomen met lekkere Trad Jazz. Hoewel, de term ‘op leeftijd’ is niet helemaal correct; de band heeft de laatste jaren een verjongingsslag gemaakt. 

De band, met de 3 haringen en 45 jaarringen, mag de toehoorders terugvoeren naar de roerige jaren zeventig en tachtig waarin ons festival (en ook de band) zijn eerste hoogtijdagen vierde.

Zoals merels en zanglijsters ons in de ochtend waarschuwen dat het lente is en tijd om wakker te worden, zo herinnert de Freetime Old Dixie Jassband ons al enkele jaren op zaterdagochtend dat het jazzfestival is (en tijd om wakker te worden). Vanaf elf uur in de ochtend warmen zij de stad op voor de jazzmarathon van de komende veertien uur.

Dat de oudjes van de band nog niet versleten zijn bewijzen zij in de middag, waar ze een herhaling gaan geven van hun optreden vorig jaar Tussen Twee Havens en voor de afmeerplekken van de Enkhuizer veerdiensten.

Een plek om heerlijk te genieten van de Ferrytime, zoals we ze voor deze gelegenheid kunnen noemen.