Het wordt de eerste keer dat we zanger en tenorsaxofonist Samuele Ghezzi (evenals drummer Joe Crotch en tenorsaxofonist Gideon Tazelaar) deze zaterdag gaan zien. Later op de dag zien we hen met een ietwat gewijzigd conservatoriumgezelschap terug in de Hi Stakes op de Dijk.
Het zegt genoeg dat we dezelfde gezichten zien in zowel de openingsact als de slotact van Saturday City Jazz. Met hun muziek uit de jaren twintig en dertig van onder anderen Sydney Bechet en Duke Ellington brengen ze met de Roaring Cats de toehoorders terug naar de Roaring Twenties, waarin muzikale identiteiten en ideeën samensmolten tot een genre die vele jaren de hitlijsten domineerden.

Je kunt Lamarotte op twee manieren uitspreken:
Met de ‘carnaval’-la (tong tegen gehemelte zoals bij de ‘la’ van de Sjonnies met ‘…la la la laaahaaa, Dans je de hele nacht met mij…’) of de Franse ‘lá’ (mondspieren wat meer aanspannen, tong iets verder naar achteren tegen je gehemelte aan gekruld en een glas wijn in de hand). Beide zijn goed. Volgens de band is Lamarotte het Franse woord voor Narrenkap of een verbastering van het Nederlandse ‘laat maar rotten’.
Toepasselijk, maar leg dat maar eens uit in Duitsland en Ierland waar zij regelmatig voor en na hun optredens regelmatig de krant haalden.
Op het Enkhuizer jazzfestival, dat hetzelfde oprichtingsjaar heeft, viel én trad de Tilburgse band ook al vaker op. Zo ook in 2022.

Het wordt de eerste keer dat we zanger en tenorsaxofonist Samuele Ghezzi (evenals drummer Joe Crotch en tenorsaxofonist Gideon Tazelaar) deze zaterdag gaan zien. Later op de dag zien we hen met een ietwat gewijzigd conservatoriumgezelschap terug in de Hi Stakes op de Dijk.
Het zegt genoeg dat we dezelfde gezichten zien in zowel de openingsact als de slotact van Saturday City Jazz. Met hun muziek uit de jaren twintig en dertig van onder anderen Sydney Bechet en Duke Ellington brengen ze met de Roaring Cats de toehoorders terug naar de Roaring Twenties, waarin muzikale identiteiten en ideeën samensmolten tot een genre die vele jaren de hitlijsten domineerden.

Wie N’Awlins zegt hoort acteur Luca Black in NCIS de naam van New Orleans uitspreken. De locals daar zullen trouwens zeggen dat het New Awlins moet zijn.
Het is in ieder geval niet zo gek dat deze band New Orleans Jazz ten gehore brengt, met een mix van Caraïbische en Funky rhythms. Rauw, onbeschaafd maar eerlijk. En dat allemaal in de straten van Enkhuizen… Enkhuzen… Henkuzen.

Het zoemt alweer door de stad: De Bugs komen weer. De Purmerendse Torello’s Jive Bugs komen bijna jaarlijks de zwerm mensen op de Dijk vermaken met hun Swing en Jive muziek. ‘Feestelijke honingzoete vocalen, ondersteund door wreed scheurende saxen en een ritmesectie die aanzet tot wilde acties met het lichaam.’ Zo omschrijven ze zichzelf op hun website. We ondervonden het bijna jaarlijks.
Deze negenkoppige formatie met een hoog zoot suit-gehalte neemt de vaste plek in bij de start op de Dijk om zo’n 2,5 uur later het publiek zweterig over te geven aan de Hi Stakes.

Het zoemt alweer door de stad: De Bugs komen weer. De Purmerendse Torello’s Jive Bugs komen bijna jaarlijks de zwerm mensen op de Dijk vermaken met hun Swing en Jive muziek. ‘Feestelijke honingzoete vocalen, ondersteund door wreed scheurende saxen en een ritmesectie die aanzet tot wilde acties met het lichaam.’ Zo omschrijven ze zichzelf op hun website. We ondervonden het bijna jaarlijks.
Deze negenkoppige formatie met een hoog zoot suit-gehalte neemt de vaste plek in bij de start op de Dijk om zo’n 2,5 uur later het publiek zweterig over te geven aan de Hi Stakes.

Dat de Italiaan Samuele Ghezzi een muzikale duizendpoot is blijkt uit de vele instrumenten (saxofoon, jazzfluit, zang en harmonica) die hij bespeelt en projecten (bands) waarbij hij betrokken is. En onvermoeibaar is hij ook want met twee hiervan staat hij/staan zij garant voor bijna 4,5 uur aan muziek op de Dijk en Sint Jansplein.
Mocht zijn band de Roaring Cats zaterdagmiddag op het Sint Jansplein in plaats van Hot Jazz of Swing ineens Rhythm-and-Blues gaan spelen dan heeft Ghezzi de verkeerde playlist voor zich liggen, want dat laatste bespeelt hij met de Hi Stakes op de Dijk aan het begin van de avond tot de klok van acht.
Benieuwd of we hem nog tegen gaan komen tijdens de Kroegentocht die een uur na zijn optreden alweer van start gaat.

Dat de Italiaan Samuele Ghezzi een muzikale duizendpoot is blijkt uit de vele instrumenten (saxofoon, jazzfluit, zang en harmonica) die hij bespeelt en projecten (bands) waarbij hij betrokken is. En onvermoeibaar is hij ook want met twee hiervan staat hij/staan zij garant voor bijna 4,5 uur aan muziek op de Dijk en Sint Jansplein.
Mocht zijn band de Roaring Cats zaterdagmiddag op het Sint Jansplein in plaats van Hot Jazz of Swing ineens Rhythm-and-Blues gaan spelen dan heeft Ghezzi de verkeerde playlist voor zich liggen, want dat laatste bespeelt hij met de Hi Stakes op de Dijk aan het begin van de avond tot de klok van acht.
Benieuwd of we hem nog tegen gaan komen tijdens de Kroegentocht die een uur na zijn optreden alweer van start gaat.

Wie Quatre Tickets de Swing zegt, zegt Hot Club de France. Oh lá lá, quelle plaisir. ‘Fijne sfeermuziek met een vleugje nostalgie’ zo omschrijven het kwartet en zangeres Inge Alberts zichzelf.
Een perfect plaatje voor op het Weeshuisplein bij restaurant Onder de Wester (voor de fijne sfeer) en het Zaadmuseum en museum Sow to Grow en het Oude Weeshuis (voor de nostalgie).

Wie Kubus and The Kingpins Googelt komt louter positieve berichten tegen, met name over de fijne zangstem van zanger Kees Kubus Volkers. Met muziek van onder anderen Jimmy Thackery en Bonamassa weet Kubus wel raad en de muziek van Gary Moore en Albert Collins kent geen geheimen voor The Kingpins.
Voor rauwe Blues moet je deze zaterdag in de Bocht zijn.

De leden van de Freetime Old Dixie Jassband schudden ook dit jaar op zaterdag de stad wakker. Op een tijdstip dat de meeste instrumenten nog gestemd en opgepoetst moeten worden en muzikanten niet meer dan een pruttelende basstem kunnen produceren, brengen zij de vroege winkelaars al in de stemming voor een lange dag vol jazzmuziek.
En als ze daarmee klaar zijn nestelen ze zich Tussen Twee Havens om op deze nieuwe, schilderachtige festivallocatie hun kunsten te vertonen.

Mannen die het Engels beheersen moeten zich niet teveel blind staren op de bandnaam. Aan No Bra’ss is niks gelogen, maar wat verwacht je bij een band die uit tien mannen bestaat. Daarentegen is de Brass van de Bredanaars goed en in overvloed en dat is waar het uiteindelijk om gaat.

Deze groep muzikanten is een product van het Fontys Conservatorium. Zij vormen het achttal Dr. Brass, het ideale medicijn voor een swingend feest bestaande uit een flinke dosis snoeiharde Funk, een snufje subtiele Jazz, een paar scheppen groovende New Orleans en een lepeltje hedendaagse Popsongs.

Enkhuizen staat bekend om zijn ‘Van dik hout zaagt met planken’-jazz. En dat doe je het beste buiten, waar je best een beetje troep mag maken en waar het bier in het warme lentezonnetje het lekkerst smaakt. De 5th Avenue Street Paraders zagen op zaterdagmiddag hele dikke planken in de knusse straatjes van het historische Enkhuizen, en laten het biertje in het aangename middagzonnetje nog beter smaken.

Deze band speelt ‘jazz met een knipoog’ en dat in meerdere talen. Dat blijkt al uit de naam die in het Frans ‘narrenkap’ betekent en in het Nederlands klinkt als ‘laat maar rotten’. Dat laatste geldt in ieder geval niet voor het publiek, zo blijkt alleen al op hun website waar ze na een optreden in Duitsland hun toehoorders danken en ‘the fantastic atmosphere’ roemen na het bijwonen van een festival in het Ierse Cork.